ایمپلنت دندان برای استخوان کم عرض و ضخامت

اگر قصد کاشت دندان و استفاده از درمان ایمپلنت دندان را دارید این نکته را باید مورد توجه قرار داد که پس از کشیدن دندان و فاصله ای که بین کاشت ایمپلنت اتفاق می افتد ممکن است فضای مناسب برای کاشت دندان از بین برود چون با نبود دندان ، دندان های مجاور بصورت کج باعث تنگ شدن فضای کاشت ایمپلنت می شوند.

همچنین استخوان تحلیل می رود و فضای کاشت کاهش می یابد و فضای ایده آل برای یک واحد ایمپلنت را به حداقل میرساند.

فضای مناسب برای کاشت دندان

اندازه مناسب ایمپلنت عرض ۴ میلیمتر و طول ۱۲ میلیمتر است. این سایز ایمپلنت میتواند مناسب جهت جایگزینی دندان مولر اول باشد و بنابر این میتواند جایگزین مناسب جهت همه دندانها محسوب شود.

هر چه فشار بر پروتز کمتر باشد سایز ایمپلنت میتواند کوچکتر باشد ؛ کوچکترین سایز قطر ۳ میلیمتر و طول ۸ میلیمتر است.

انواع ایمپلنت از لحاظ اندازه و ابعاد

1. قطر : قطر ایمپلنت یکی از مهمترین خصوصیاتی است که اصلی ترین نقش را در ایده ال بودن عمل کاشت ایفا می کند. به طور کلی می توان گفت ایمپلنت هایی با قطر کمتر در  قسمت جلوی آرواره و ایمپلنت هایی با قطر بیشتر در نواحی عقبی آرواره کاشته می شوند. ایمپلنت ها از لحاظ قطر و پهنایی که دارند به سه دسته تقسیم می شوند:  ایمپلنت با پلت فورم استاندارد: این نوع ایمپلنت دارای قطری حدود 3.5 تا 4.2 میلی متر است که معمولا در قسمت جلویی فک کار گذاشته می شود.  ایمپلنت با پلت فورم پهن: این ایمپلنت ها که قطری حدود 4.5 تا 6 میلی متر دارند به منظور کاشته شدن در قسمت عقب فک به جای ریشه دندانهای آسیا ساخته می شوند.  مینی ایمپلنت: مینی ایمپلنت ها که به ایمپلنت های باریک نیز معروفند قطر بسیار کم و حدود 2 تا 3.5 میلی متر دارند. کاربرد این ایمپلنت ها برای بیمارانی است که فاصله بین ریشه دندانهایشان بسیار کم است و نمی توان ایمپلنت های معمولی را در فک آنها کار گذاشت. گاهی اوقات نیز پزشک برای بیمارانی که حجم استخوان کافی ندارند از مینی ایمپلنت استفاده می کند تا نیازی به انجام عمل پیوند استخوان نداشته باشند.

2. طول : طول ایمپلنت از دیگر ویژگی های ابعادی آن است که دندانپزشک براساس محل کاشت و شکل استخوان فک هر بیمار، آن را انتخاب می کند. ایمپلنت ها با طول های متفاوتی از 8 میلی متر تا 16 میلی متر در دسترس هستند. البته اخیرا ایمپلنت هایی با طول 6 میلی متر نیز به بازار عرضه شده که کارایی آن در طولانی مدت هنوز به طور کامل مورد بررسی قرار نگرفته است.  دندانپزشک معمولا ایمپلنت های بلندتر را در نواحی جلوی آرواره و کوتاهتر را در نواحی عقب آرواره که وجود حفرات سینوسی یا کانال مندیبل، فضا را محدود کرده است؛ می کارد.  همچنین هرچه تراکم استخوان در بیمار کمتر باشد؛ ایمپلنت هایی با طول بیشتر در فک او کار گذاشته می شود تا استحکام بیشتری داشته باشد.

استخوان مطلوب برای کاشت ایمپلنت

حداقل ضخامت استخوان لازم در اطراف ایمپلنت ۱ میلیمتر است هر چه اطراف ایمپلنت استخوان ضخیمتری باشد ماندگاری بیشتر خواهد بود.

طول مناسب استخوان باید به اندازه ای باشد که ایمپلنت را پوشش دهد و در فک پایین ۲ میلیمتر با کانال عصب تحتانی فکی فاصله داشته باشد.

فاصله با کانال به این منظور است که متراکم شدن استخوان در زیر ایمپلنت فشاری به کانال نیاورد.

جایگذاری ایمپلنت دندان با bone expander

هرگاه استخوان دارای عرض و ضخامت کمی باشد برای قرار دادن فیکسچر استخوان را توسط کیت مخصوص متسع می کنیم به طوریکه عرض ان بیشتر شده و امکان جایگزینی فیکسچر ایمپلنت فراهم شود.

به طوری که عرض آن بیشتر شده و امکان جایگزینی فیکسچر ایمپلنت فراهم شود
پس از متسع کردن استخوان و قرارگیری فیکسر داخل آن اگر تعدادی از تردهای فیکسچر ( مارپیچ های فیکسچر ) توسط استخوانها احاطه نشده از پودر استخوان استفاده کرده و تردهای اکسپز را می‌پوشانیم
حال برای آن که پیوند پودر استخوان انجام شده در اطراف ایمپلنت جابجا نشود از ممبرین استفاده می‌کنیم